Aptalsın.
Bu yazıyı okuyan gözler aptal. Bu yazıyı yazan kişinin ukala biri olduğu yönündeki tespitlerin, önyargı sistemin, bugüne kadar edindiğin savunma ve saldırı mekanizmaların; hepsi, ama hepsi aptalca.
Aptalsın sen.
Aptal olduğunu kabullenemeyen zavallı halinle, şu yüzündeki ifadeyle, kılcal damarlarına pompalanan kibrinle, her şeyinle koca bir aptalsın.
Bir şeyler düşünürsün, ya da düşünmezsin. Anlayamadığın zamanlarda -düşünmeyi tercih etmediğini savunarak- yan çizersin. Senin ciğerini bilirim ben. Beni dinle; sen o sandığın şey değilsin. Düşündüğün kadar aptal, düşünmediğin kadar hiçsin…
Bazen etrafındaki insanlara sataşır, onları eleştirirsin. Bazen ise, tevazu gösterip, iyi polis olmaya çalışırsın. Engin fikir ve tecrübelerin vardır; ışık saçarsın etrafına. Yardımsever bir iyilik meleği oluverirsin. Sanki sen tanrısal güçlere sahipsin. Sanki sen sütten çıkmış ak kaşıksın. Sanki sen ahlak vekili, sözü dinlenen bir otorite ya da bilge insansın. Beni dinle; sen o sandığın şey değilsin. Sen koca bir aptaldan başka hiçbir şey değilsin. İnsanları eleştirdiğin kadar aptal, hoşgörülü olduğun kadar hiçsin.
Okuduğun kitap sayısıyla doğru orantılı olarak büzüşen beyninin, okudukça büyüdüğünü sanıyorsun. Sandığın gibi değil. Okudukça körelen algıların, insanları tanımak ve insanlığı tanımlamak arasındaki ince farkı keşfetmek için yetersiz bir hale geliyor. Etrafındaki insanları cehaletle suçlarken, daha fazla, daha fazla aptallaşıyorsun. Beni dinle; sandığın gibi değilsin. Okuduğun kadar aptal, okumadığın kadar hiçsin.
Bazen sevilmek istiyorsun, ama sevmeyi denemiyorsun. Bazen seviyorsun, ama sevilmiyorsun. Bazen hem sevdiğini, hem de sevildiğini sanıp uyuşuyorsun. “Uyumlu olmak” ile “uyuşmak” farklı şeylerdir, ama sen ayırt edemiyorsun. Sanıyorsun ki, insanların senin bir tutam zavallı sevgine ihtiyaçları var. Sanıyorsun ki, dünyada gerçekten sevebilen en erdemli insan sensin. Sanıyorsun ki, sen olmasan tüm dengeler bozulacak. Beni dinle; sen o sandığın şey değilsin. Sevdiğin kadar aptal, sevmediğin kadar hiçsin.
Şimdi bu yazıyı okuduktan sonra hissettiklerin ve hissetmediklerin; hepsi aptalca. Küçümsemek için gereksiz yere hızlandırdığın metabolizmana yazık. Beni dinle; sandığın gibi biri değilsin. Ne olmak istediğin gibisin, ne de görünmeye çalıştığın gibi. Beni umursamadığın kadar aptal, umursadığın kadar hiçsin.
Şimdi sandığı kapat ve sandığın gibi yaşamaya devam et, koca aptal.
