kollektif & bireysel

kendi hayatımızı bireysel olarak yönlendiriyor olma olasılığımız bile sıfırken, kollektif açılımlarla hayatımızı öznelleştirme çabamız tamamen boş bir tatmin eylemidir. Hayat ne kollektiftir, ne de bireysel. Herşeyin ama ‘her’şeyin dışında bir bilinçle düşünmek gerek,, ki bu paradokstur. Çünkü bunu becerebilen bir ‘birey’, aynı anda bireysel özgürlüğü aslına uygun olarak tanımlayacak ve bir şekilde bu gerçekliği etrafındaki bireylere anlatma, irdeletme, diretme ve yol gösterme çabası içinde olmayacaktır zaten. Hep söylerim, ‘en dipteki gerçekler, söylenmemesi gerekenlerdir’. Oysa sürekli birşeyler söylüyor, paylaşıyor, kaynaşıyor ve iletişim kurmaya çalışıyoruz. Şu durumda zavallıyız, yeterince açık ve net…